Na wykresie zwanym pętlą histerezy przedstawiono przebieg namagnesowania materiału ferromagnetycznego (B) w zależności od wartości zewnętrznego pola magnetycznego (Bzewn.).
Rys. Pętla histerezy.
W punkcie 0 obydwa pola magnetyczne mają wartość zero. Ferromagnetyk nie wytwarza pola magnetycznego, gdyż jego domeny magnetyczne ustawione są w sposób przypadkowy i ich momenty magnetyczne się znoszą.
Wzrost wartości zewnętrznego pola magnetycznego powoduje stopniowe zmiany orientacji domen w kierunku zgodnym z kierunkiem zewnętrznego pola magnetycznego.
W punkcie 1. namagnesowanie ferromagnetyka osiąga wartość maksymalną, gdyż wszystkie jego domeny ustawione są w tym samym kierunku. Dalsze zwiększanie wartości zewnętrznego pola nie może więc już w żaden sposób wpłynąć na namagnesowanie ferromagnetyka.
Zmniejszanie wartości zewnętrznego pola magnetycznego powoduje spadek namagnesowania ferromagnetyka. Jednak rozmagnesowywanie przebiega po innej krzywej (od punktu 1 do 3) niż pierwotne namagnesowywanie (od punktu 0 do 1).
W punkcie 2. wartość zewnętrznego pola jest równa zero, mimo to ferromagnetyk utrzymuje namagnesowanie (B0). Aby rozmagnesować materiał ferromagnetyczny należy zmienić orientację zewnętrznego pola magnetycznego. Wartość zewnętrznego pola (Bk), przy której następuje zupełne rozmagnesowanie ferromagnetyka nazywana jest koercją. Koercja charakteryzuje więć zdolność ferromagnetyka do zachowania stanu namagnesowania.
W punkcie 4. namagnesowanie ferromagnetyka po raz drugi osiąga wartość maksymalną, gdyż wszystkie jego domeny mają momenty magnetyczne skierowane w tą samą stronę.
Dalszy przebieg histerezy jest analogiczny do przebiegu omówionego wcześniej od punktu 1. do punktu 4.
Jak wynika z przebiegu histerezy, raz namagnesowany materiał ferromagnetyczny utrzymuje swoje namagnesowanie nawet pod nieobecność zewnętrznego pola magnetycznego.