Ferromagnetyki - definicja
Ferromagnetyzm wynika z obecności w strukturze ciała stałego domen magnetycznych, zawierających niesparowane spiny elektronowe ułożone w jendym kierunku i generujących słabe pola magnetyczne. Trwała magnetyzacja ferromagnetyka polega na zmianie kierunku namagnesowania domen albo na zmianie przebiegu ich granic. Ferromagnetyki tracą swoje właściwości i stają się paramagnetykami powyżej temperatury Curie, która jest charakterystyczna dla danej substancji. Na przykład dla żelaza wynosi ona 1043 stopnie Kelvina.
Ferromagnetyki- przykłady
Ferromagnetyki to substancje, które są silnie przyciągane przez magnes i mogą wykazywać trwałe namagnesowanie. Przykładowymi ferromagnetykami są żelazo, kobalt, nikiel, niektóre stopy żelaza, np. stal alnico, a także niektóre tlenki jak np. hematyt, Fe3O4.
Ferromagnetyki - podział
Ferromagnetyki dzieli się na trzy grupy:
1. twarde - pozostają namagnesowane bez względu na zmiany zewnętrznego pola magnetycznego
2. miękkie - tracą zewnętrzne namagnesowanie po usunięciu zewnętrznego pola magnetycznego zachowując jedynie namagnesowanie resztkowe
3. półtwarde - zachowują stan namagnesowanie jednak w przeciwieństwie do ferromagnetyków twardych jest on łatwy do usunięcia
Ferromagnetyki - zastosowanie
Zastosowanie ferromagnetyków jest związane z ich charakterem:
1. ferromagnetyki twarde - stosowane są do budowy magnesów trwałych
2. ferromagnetyki miękkie - tworzą rdzenie magnetyczne silników elektrycznych oraz magnetowody
3. ferromagnetyki półtwarde - stosowane są do zapisu danych na dyskach lub kartach magnetycznych