Siły van der Waalsa to rodzaj słabych wiązań międzycząsteczkowych (o charakterze elektrostatycznym), pokrewnych do oddziaływań dipol-dipol, jednak występujących pomiędzy cząsteczkami bez trwałego momentu dipolowego. Siły te powstają na skutek płynności chmur elektronowych poszczególnych pierwiastków, która doprowadza do powstania chwilowego momentu dipolowego, a tym samym chwilowego odpychania lub przyciągania się sąsiednich cząsteczek. Siły van der Waalsa są słabsze od oddziaływań dipol-dipol i mają mniejsze znaczenie.
Czym są siły van der Waalsa?
Polecamy również:
-
Elektroujemność pierwiastków - wpływ na typ tworzonych wiązań
Elektroujemność to zdolność do przyciągania elektronów przez atomy danego pierwiastka, gdy tworzy on związek chemiczny z atomami innych pierwiastków. Podawana jest w liczbach dodatnich, zazwyczaj według skali zaproponowanej przez Linusa Carla Paulinga w 1932 roku (choć istnieją również inne... Więcej »
-
Wiązanie wodorowe - międzycząsteczkowe oddziaływania
Wiązanie wodorowe jest elektrostatycznym oddziaływaniem międzycząsteczkowym i występuje między atomami wodoru oraz elektroujemnymi atomami zawierającymi wolne pary elektronowe. Powstaje, gdy atom wodoru związany jest z silnie elektroujemnym pierwiastkiem o niewielkiej średnicy atomu, w wyniku czego atom wodoru... Więcej »
-
Jaki kształt mogą przybrać cząsteczki? Od czego on zależy?
W celu określenia geometrii cząsteczek bardzo przydatna jest metoda VSEPR (ang. Valence Shell Electron Pair Repulsion), przedstawiona w 1940 roku przez Nevila Sidgwicka i Herberta Powella. Geometria oraz kształt cząsteczki są określane na podstawie sumy liczby podstawników i niewiążących par elektronowych... Więcej »
Zobacz również
Losowe zadania
Komentarze (0)
