Nazwy jonów kompleksowych tworzy się, podając najpierw nazwy ligandów(patrz tabela 1) w porządku alfabetycznym, z przedrostkami odpowiadającymi ich ilości (patrz tabela 2), a na końcu nazwę pierwiastka atomu centralnego z jego wartościowością. Dla anionów dodajemy końcówkę –an. Na przykład:
\( [Cu(NH_{3})_{4}H_{2}O]SO_{4}\) – siarczan(VI)akwatetraaminamiedzi(II)
\(K_{4}[Fe(CN)_{6})]\) – heksacyjanożelazian(II) potasu
\([Cr(NH_{3})_{3}Cl_{3}]\) – triaminatrichlorochrom(III)
\([Fe(H_{2}O)_{4}(NH_{3})_{2}][CoCl_{4}(H_{2}O)_{2}] \)–diakwatetrachlorokobaltan(II) tetraakwadiaminażelaza(II)
Tabela 1: Wybrane nazwy ligandów
Wzór liganda |
Nazwa liganda |
\(NH_{3}\) |
amina |
\(H_{2}O\) |
akwa |
\(OH ^{-} \) |
hydrokso |
\(CO\) |
karbonyl |
\(CN^{-}\) |
cyjano |
\(Cl^{-}\) |
chloro |
\(Br^{-}\) |
bromo |
\(F ^{-} \) |
fluoro |
\(I ^{-} \) |
jodo |
Tabela 2: przedrostki greckie określające ilość
ilość |
Przedrostek |
2 |
di- |
3 |
tri- |
4 |
tetra- |
5 |
penta- |
6 |
heksa- |
7 |
hepta- |
8 |
okta- |
9 |
nona- |