Zgodnie z opinią Klausa Offe nowe ruchy społeczne wzięły swój początek od młodzieżowych wystąpień kontestacyjnych w latach 60. XX wieku. Rzesz młodych ludzi protestowały przeciwko obowiązującemu porządkowi społecznemu w krajach rozwiniętych, głównie w Europie zachodniej i w Stanach Zjednoczonych.
Na bazie tego typu wystąpień zrodziły się ruchy feministyczne, pacyfistyczne i inne. Charakterystyczne dla nowych ruchów społecznych jest to, iż nie są one przedstawicielami, reprezentantami wyłącznie jednej grupy społecznej, często są wyrazicielami opinii i postaw grup, jednostek z całego świata. Zjawiska tego typu nie odznaczają się jednolitością społeczną, bardzo często angażują się w ich działanie przedstawiciele nowej klasy średniej.
Nowe ruchy społeczne wyróżniają się również tym, iż z zasady odrzucają radykalne środki działania, np. takie jak terroryzm. Ponadto tylko w małym stopniu są zinstytucjonalizowane. Wreszcie kolejnym charakterystycznym sposobem ich funkcjonowania jest budowa sieciowa – przeważnie tworzy je sieć różnego rodzaju organizacji i jednostek.
Równe dużą wagę przykłada się w tych ruchach do działalności w Internecie, często różnego rodzaju inicjatywy podejmowane są przez internautów. To wiąże się z jeszcze innym specyficznym zjawiskiem w nowych ruchach społecznych, mianowicie znaczną rolę w nich odgrywają tzw. outsiderzy rynku pracy, tj. osoby, które nie funkcjonują na rynku pracy, np. bezrobotni, emeryci, ludzie młodzi. Wszystkie te czynniki decydują o silnie liberalnym charakterze tych ruchów.