Europa to współcześnie przestrzeń składająca się z państw, które stoją na wysokim (lub stosunkowo wysokim) poziomie rozwoju cywilizacyjnego, posiadają kapitalistyczną gospodarkę i demokratyczne rządy. Wydawać by się mogło, że taką Europą raczej nie wstrząsną żadne konflikty. Faktycznie – obecnie konflikty, jakie rzadko mają miejsce na terenie państw europejskich są związane z ewentualnymi problemami wewnętrznymi, które m.in. wynikają z dużej ilości imigrantów o różnym pochodzeniu etnicznym.
W latach 90. na terenie Europy doszło jednak do brutalnej bałkańskiej wojny, wobec której pozostawały bezsilne zarówno międzynarodowe organizacje, jak i państwa o wysokim rozwoju cywilizacyjnym. Wojna ta była związana z rozpadem Jugosławii w 1992 r. Konflikt ten pokazuje specyfikę konfliktów europejskich – ponieważ przyczyną wielu z nich (szczególnie w trakcie długoletniej historii) były są aspiracje niepodległościowe podparte względami historycznymi.
Po zakończeniu II wojny światowej, która – co bardzo ważne, rozpoczęła się na kontynencie europejskich (podobnie zresztą jak I wojna), do lat 90. XX wieku na terenie doszło do 12 regionalnych konfliktów zbrojnych. Duża część z nich dotyczyła terytorium Wspólnoty Niepodległych Państw, czyli obszaru pozostającego pod wpływem Związku Socjalistycznych Republik Radzieckich (np. inwazja wojsk Układu Warszawskiego na Czechosłowację w 1968 r.).