Sonet X - treść wiersza

Śmierci, próżno się pysznisz; cóż, że wszędy słynie 
Potęga twa i groza; licha w tobie siła, 
Skoro ci, których — myślisz -jużeś powaliła, 
Nie umrą, biedna Śmierci; mnie też to ominie. 
Już sen, który jest twoim obrazem jedynie, 
Jakże miły: tym bardziej więc musisz być miła, 
Aby ciała spoczynek, ulga duszy była 
Przynętą, która ludzi wabi w twe pustynie. 
Losu, przypadku, królów, desperatów sługo, 
Posłuszna jesteś wojnie, truciźnie, chorobie; 
Łatwiej w maku czy w czarach sen znaleźć niż w tobie 
I w twych ciosach; więc czemu puszysz się tak długo? 
Ze snu krótkiego zbudzi się dusza człowieka 
W wieczność, gdzie Śmierci nie ma; Śmierci, śmierć cię czeka.