Geneza
Książka została wydana w 2007 roku i stanowi wyraz sarmackiej fascynacji pieśniarza. Dzięki swojemu wykształceniu i zainteresowaniom (zamiłowanie do historii sztuki) wykorzystuje on słowa, obrazy i muzykę by zachęcić odbiorcę do podstaw naszej współczesnej kultury czyli właśnie Sarmacji.
Pojęcie Sarmacji
Na początku książki Jacek Kowalski pisze, że Sarmacja jest fundamentem, esencją kształtu naszej kultury. Dzięki niej jesteśmy odrębni wobec kultury europejskiej. Powinniśmy traktować te tradycje jako szlachetne dziedzictwo. Poeta pojmuje Sarmację jako formację kulturową jednak nie w znaczeniu tradycyjnym. Twierdził, że jest to staropolska tradycja, która ciągle trwa.
W swojej książce i w innych dziełach Jacek Kowalski nawiązuje do historii starożytnych Sarmatów – zamieszkiwali oni krainę, która w szerokim stopniu pokrywała się z obszarem Rzeczypospolitej Obojga Narodów – dlatego właśnie Polaków określano dawniej Sarmatami, a sama Rzeczpospolita kojarzona była z Sarmacją. Określenie to autor uznaje za pejoratywne, ukute przez myślicieli oświeceniowych (jako pojęcie naukowe zostało rozpowszechnione dopiero po II wojnie światowej i to w sztucznym znaczeniu). Jacek Kowalski traktuje sarmatyzm dwojako z jednej strony obala mity związane z jego pojęciem, a z drugiej podkreśla to, co najbardziej go w nim urzeka – piękno języka, niezwykłe porozumienie z ideą wolności i poczuciem obywatelstwa.
Wiara i przywiązanie do tej tradycji i potraktowanie jej jako żywotnej może zagwarantować współczesnym zrozumienie swojej tożsamości, budowanej wiekami.