Fresk mykeński |
Malarstwo
Malarstwo greckie miało charakter ścienny i enkaustyczny. Obowiązującą estetyką był realizm. Najważniejsi przedstawiciele tej sztuki to Apollodor, znany jako „malarz cieni”, Apelles – malarz Aleksandra Wielkiego. Technika enkaustyczna polegała na mieszaniu na gorąco farb z pszczelim woskiem i nanoszeniu ich na marmur, drewno lub kość słoniową.
Warto pamiętać, że w starożytnej Grecji malowano także pomniki, kolumny i inne elementy architektoniczne, a efekt, jaki można dziś oglądać (czysty marmur) odbiega daleko od oryginalnej wersji kolorystycznej. Jeżeli zaś chodzi o malarstwo artystyczne, znanym dziełem był obraz bitwy pod Issos, który jednak zachował się tylko w postaci kopii. Do dziś nie przetrwały żadne oryginały malarstwa greckiego.
Ceramika
Ceramika była istotną dziedziną sztuki w starożytnej Grecji. Tematyką malowideł na glinianych naczyniach były sceny mitologiczne, ale również elementy obyczajowości codziennej. Istniały cztery style ceramiczne: geometryczny, orientalizujący, czarnofigurowy i czerwonofigurowy. Pierwsza estetyka jest charakterystyczna dla zdobienia naczyń między IX i VIII w.p.n.e. Dominującą ornamentyką są elementy abstrakcyjne i figury geometryczne. Mamy tu do czynienia z tak zwaną tektoniką, to znaczy podkreślaniem konstrukcji naczynia przez dekorację (pasowe ułożenie wzorów).
Waza z lat 560-550 p.n.e. przedstawiająca walczących hoplitów |
Styl orientalizujący ukształtował się w VII w.p.n.e. i opiera się na elementach dekoracyjnych zaczerpniętych z kultury Wschodu. Występują tu liście palmy, kwiaty lotosu czy lwy. Styl czarnofigurowy obowiązywał na przełomie VII i VI w. p. n. e. Wykorzystuje on zarówno motywy roślinne, jak i figuralne. Jego wyróżnikiem jest zaś malowanie czarnych elementów na białym lub czerwonym tle.
Z kolei styl czerwonofigurowy zapanował w Grecji od VI w.p.n. e. W tym wypadku tło naczynia jest czarne lub żółte, zaś ornamentyka czerwona. Została tu również zastosowana nieco inna kompozycja: centralna scena znajduje się na brzuścu, a całość dekoracji jest bardziej niezależna od budowy naczynia.