Bruno dokonuje odkrycia
Główny bohater książki, dziewięcioletni Bruno, po powrocie ze szkoły dowiaduje się, że ze względu na pracę jego ojca cała rodzina musi się przeprowadzić z domu w Berlinie. Kłóci się z matką, że nie chce opuszczać domu, ale nic to nie daje. Chłopiec nic nie wie o pracy ojca oprócz tego, że chodzi w mundurze i Furia pokłada w nim wielkie nadzieje.
Nowy dom
Widząc nowy dom Bruno wspomina ten pozostawiony w Berlinie – chce do niego jak najszybciej wrócić. Pomaga służącej w rozpakowaniu swoich rzeczy po czym wygląda przez okno.
Beznadziejny Przypadek
Swoją siostrę, Gretel, chłopiec określa jako „Beznadziejny Przypadek”. Mówi mu ona, że w nowym domu, w Po-Świecie, zostaną kilka tygodni. Z pokoju jego siostry widać podjazd przed domem i las.
Co zobaczyli za oknem
Z pokoju chłopca widać przez okno mężczyzn w różnym wieku, którzy znajdują się za wielkim ogrodzeniem, wszyscy w jednakowych ubraniach w pasy. W oddali było widać parterowe domki i dwa większe budynki z kominami. Gratel domyśla się, że są na wsi, w letnim domu, lecz nie widząc za ogrodzeniem zwierząt porzuca ten pomysł. Z jednego z domków żołnierze wyprowadzają dzieci. Rodzeństwo widząc je stwierdza, że nie chcieliby się z nimi bawić.
Niedostępny Zawsze Bez Wyjątku
Ojciec chłopca przyjechał do Po-Świecia wcześniej niż reszta rodziny. Gdy znajduje go chlopiec jest otoczony żołnierzami, po czym znika w gaminecie. Bruno z lękiem puka i wchodzi do pomieszczenia. Chłopiec tłumaczy dlaczego chce wracać do Berlina, ale ojciec jest nieugięty – zostaną tu, bo od tego zależy dobro kraju. Bruno stwierdza, że ojciec musiał zrobić coś złego, skoro Furia wysłał go w takie miejsce. Pyta też ojca o ludzi za ogrodzeniem – ten odpowiada mu, że to nie ludzie. Chłopiec żegna się słowami „Heil Hitler”
Pokojówka, która zarabia ponad miarę
Kilka dni później Bruno rozmawia z pokojówką - Marią. Tłumaczy mu ona, że choć jej się również nie podoba w miejscu, w którym są, jego ojciec wie najlepiej co jest dla nich dobre. Pokojówka opowiada dziecku, że jej matka była kiedyś garderobianą jego babki, później jego ojciec wyświadczył wiele dobra dla jej rodziny, choć nie miał takiego obowiązku. Rozmowę przerywa im Gretel.
Jak matka niesprawiedliwie przypisała sobie zasługę
Brunowi nudzi się i chce sobie zrobić huśtawkę z opony, prosi więc o dętkę znajomego porucznika. Udaje mu się zamontować oponę, jednak huśta się za wysoko i spada rozbijając kolano. W kuchni spotyka służącego Pawła, który go opatruje. Opowiada, że kiedyś był lekarzem. Przychodzi matka, wysyła chłopca do pokoju, dziękuje Pawłowi i mówi, że gdyby pytał komendant - jej mąż – to ona opatrzyła chłopca.
Czemu babcia wybiegła jak szalona
W Po-Świeciu Bruno najbardziej tęskni za babcią. Co roku z wnukami przygotowywała przedstawienie na Gwiazdkę. Przed ostatnią tata chłopca dostał nowy mundur i wszyscy mieli go tytułować „komendantem”. Po przedstawieniu babcia oburzona zrugała syna, że źle postępuje, jest jej za niego wstyd i wyszła z domu. Od tej pory chłopiec rzadko się z nią widywał.
Brunonowi się przypomina, że zawsze lubił wyprawy odkrywcze
Dzieci wracają do nauki – codziennie przychodzi do nich nauczyciel, Herr Liszt, który najbardziej lubi historię i geografię. Chłopca to nudzi, więc postanawia wrócić do ulubionej zabawy z Berlina – odkrywania. Najpierw przygląda się ławce w ogrodzie, następnie idzie wzdłuż ogrodzenia, które widywał z okna pokoju.
Kropka, z której się zrobił punkt, z którego się zrobiła plama, z której się zrobiła sylwetka, z której się zrobił chłopiec
Po ponad godzinie marszu znajduje chłopca siedzącego po turecku po drugiej