Oddziaływanie silne ma charakter krótkozasięgowy i w przeciwieństwie do oddziaływania elektromagnetycznego jest zawsze oddziaływaniem przyciągającym. Jest ono odpowiedzialne za wiązanie nukleonów w jądra atomowe oraz wewnętrzną strukturę hadronów.
Fizyka cząstek elementarnych tłumaczy występowanie tego rodzaju oddziaływania poprzez wymianę glonów (bozonów pośredniczących) pomiędzy składnikami hadronów.
Oddziaływanie silne jest oddziaływaniem najmocniejszym ze wszystkich występujących w przyrodzie. Jest ono aż 1039 razy większe od oddziaływania grawitacyjnego i ok. 150 razy silniejsze od oddziaływania elektromagnetycznego.
Cechą charakterystyczną oddziaływania silnego jest to, że jego wartość rośnie wraz ze wzrostem odległości pomiędzy oddziałującymi cząstkami. Właściwość ta uniemożliwia obserwację pojedynczego składnika hadronu, czyli kwarka.