Tkanka poprzecznie prążkowana serca buduje miesień serca. Tkankę tę tworzą wydłużone cylindryczne komórki (włókna), które rozgałęziają się na biegunach. Rozgałęzienia poszczególnych komórek łączą się ze sobą za pomocą specjalnych połączeń tworząc przestrzenną sieć.
Włókna sercowe są silnie unaczynione i unerwione, wolne przestrzenie pomiędzy nimi wypełnia tkanka łączna wiotka. Komórki mięśnia sercowego zawierają jedno centralne jądro (rzadziej dwa), wokół którego rozmieszczone są organelle, a w śród nich liczne mitochondria. W cytoplazmie komórek serca występują filamenty aktynowe i miozynowe zgrupowane w miofibryle, które wykazują poprzeczne prążkowanie (układ nieco inny niż w włóknach mięśni szkieletowych). Mechanizm skurczu jest taka sam jak we włóknach mięśni szkieletowych (patrz TUTAJ).
 |
|
Tkanka mięśniowa sercowa, obraz mikroskopowy/ |
Skurcz mięśnia sercowego jest niezależny od naszej woli. Czynnikiem wywołującym go jest impuls generowany przez węzeł zatokowo-przedsionkowy zlokalizowany w tylnej ścianie prawego przedsionka.
Sąsiednie komórki tkanki mięśniowej serca nieznacznie zachodzą nie siebie (miejsca połączeń komórkowych nazywane są wstawkami, gdyż w mikroskopie widoczne są jako ciemniejsze linie biegnące w poprzek komórek sercowych) co powoduje, że przemieszczający się impuls natrafia na tylko nieznaczny opór. Dzięki temu wszystkie komórki przedsionka lub komór serca kurczą się jak jedna duża komórka.