Preambułą nazywa się wstępny fragment aktów prawnych (przede wszystkim konstytucji lub innych tekstów prawnych o wyjątkowym znaczeniu), który stanowi wyraz celów i motywów, którymi kierował się ustawodawca przy tworzeniu danego aktu.
W doktrynie uważa się, że preambuła nie ma charakteru normatywnego, jednak odgrywa istotną rolę (jest jedną z przesłanek) w wykładni przepisów zawartych w danym akcie.
Preambuła Konstytucji RP - do jakich wartości się odwołuje
Preambuła Konstytucji RP z 2 kwietnia 1997 r. jest uroczystą częścią Konstytucji, w której ustawodawca nawiązuje do tradycji I oraz II Rzeczpospolitej i podkreśla znaczenie odzyskania suwerenności w 1989 r. Duże znaczenie ma także stwierdzenie równości obywateli w prawach i obowiązkach wobec kraju (jako dobra wspólnego), a także odwołanie się do osiągnięć przodków – walki o niepodległość Polski i rozwój kultury.
Istotnym elementami preambuły jest również odwołanie się do dziedzictwa narodu (szczególnie chrześcijańskiego) – warto jednak wspomnieć, iż kwestie odniesień religijnych były bardzo żywo dyskutowane w trakcie sporządzania preambuły. Ostateczna wersja ma charakter niejako kompromisowy – ponieważ użyto tam sformułowania „[…] my, Naród Polski - wszyscy obywatele Rzeczypospolitej, zarówno wierzący w Boga będącego źródłem prawdy, sprawiedliwości, dobra i piękna, jak i nie podzielający tej wiary, a te uniwersalne wartości wywodzący z innych źródeł […]”.
Ważnym elementem preambuły jest przytoczenie zasady pomocniczości, która nie została zapisana w rozdziałach Konstytucji. Zasada ta ma na celu umacnianie uprawnień obywateli i ich wspólnot.
W preambule również znaleźć można nawoływanie do przestrzegania zapisów Konstytucji - zachowania „[…] przyrodzonej godności człowieka, jego prawa do wolności i obowiązku solidarności z innymi […]”