Demokracja kształtowała się w epoce antycznej od końca VI w. p.n.e. na terenie niektórych polis (państw-miast) greckich. Demokracja ateńska jest najbardziej znanym przykładem wykształconego w starożytnej Grecji ustroju demokratycznego, choć zdecydowanie nie jedynym.
Ustrój Aten charakteryzował się przyznaniem ludowi prawa decydowania o najważniejszych dla życia publicznego kwestiach. Uwzględnić przy tym należy, że prawa polityczne, a tym samym wpływ na zarządzaniem polis, posiadali wyłącznie mężczyźni – wolni oraz rdzenni mieszkańcy, którzy ukończyli 20. rok życia (takie były warunki uzyskania takich praw). Była to grupa ok. 1/10 ogółu mieszkańców.
Sposób sprawowania władzy w demokracji ateńskiej był bezpośredni – ogół uprawnionych do głosowania zbierał się (przeważnie kilka razy na miesiąc) na Zgromadzeniu Ludowym (Eklezji), na którym omawiano i następnie dyskutowano najważniejsze kwestie życia polis, przedstawiano problemy do rozwiązania i podejmowano decyzje poprzez powszechne głosowanie. Do uprawnień Zgromadzenia Ludowego należały m.in. takie kwestie jak uchwalanie ustaw, obsadzanie stanowisk urzędniczych oraz sprawy sądowe. Kolejnym bardzo ważnym organem działającym w ateńskim polis była Rada Pięciuset (Bule), czyli grupa urzędników państwowych wybieranych na Zgromadzeniu, którzy opracowywali wnioski Eklezji, pełniąca rolę władzy wykonawczej. Spośród wszystkich pięciuset członków wybierano węższe grono ludzi (Kolegium Pięćdziesięciu Prytanów), z którego wybierano prytana, który miał pełnić funkcję głowy państwa. Z kolei nadzór nad przestrzeganiem praw obywatelski sprawował Trybunał Ludowy.