wysiedleniach Polaków do Rosji oraz o ewakuacji samych bolszewików. Po ich wyjeździe mieszkańcy doświadczyli strasznego widoku. Większość szukała swoich bliskich wśród ciał zamordowanych przez Rosjan. Niektóre nosiły na sobie ślady strasznych tortur.
Profesor Krzemieniecki poprosił Karolinę o sprawdzenie informacji na temat 22 aresztowanych lwowskich profesorów – nikt nie wiedział co się z nimi działo. Miał podejrzenia, że zostali skazani na egzekucję. Karolina poszukiwała informacji w Krakowie, Londynie i Szwajcarii – bezskutecznie.
Zimą 1941 roku Lanckorońska dotarła do Stanisławowa, gdzie terror zaprowadził komendant tamtejszego więzienia – Kruger. Karolina dowiedziała się, że Polacy są w tym więzieniu mordowani. Bohaterka postanowiła na jakiś czas przenieść się do tej miejscowości by kontrolować poprawę warunków, w jakich przebywali Polacy.
Rozdział IV Stanisławów (marzec 1942 - 7 lipca 1942)
W pracy w więzieniu w Stanisławowie pomagała Karolinie Maryla Dmochowska. Pewnego dnia Karolina zostaje przesłuchana i oskarżona o prowadzenie nielegalnej działalności (pomoc więźniom) – została wypuszczona, ale wkrótce aresztowano ja po raz drugi i znów stanęła przed Krugerem, który