Charakterystyka Danusi

Główną bohaterką powieści „Spotkanie nad morzem” Jadwigi Korczakowskiej jest jedenastoletnia Danusia Gawlikówna. Dziewczynka mieszka z rodzicami w Toruniu. Pomysł wysłania jej na wakacje nad morze wypływa z sugestii lekarza, który leczył Danusię z anginy; pacjentka jest jeszcze nadal słaba i nosi na skórze ślady choroby, toteż świeże morskie powietrze ma pomóc jej w rekonwalescencji.

Jako że Danusia jest oczkiem w głowie rodziców, na początku historii jawi się jako dziewczynka nieco zarozumiała i roszczeniowa swobec świata. Nie jest zbyt towarzyska, ale z drugiej strony nudzi się w domu pani Rudzkiej, zamieszkałym jedynie przez osoby dorosłe i niesympatycznego psa Smoka. Nie lubi podporządkowywać się nakazom i zakazom dorosłych, toteż momentami trudno nad nią zapanować; pani Rudzka zdobywa u dziewczynki posłuch dzięki niecodziennej życzliwości i cierpliwości.

Początkowo przyjaźń z ubogą sierotą, Elzą, jest dla Danusi miła głównie ze względu na układność dziewczynki i zgadzanie się na wszelkie zaproponowane przez nią zabawy. Kiedy jednak Danka dowiaduje się, że Elza jest niewidoma, zaczyna czuć się winna z powodu podobnego traktowania i sporo rozmyśla nad losem szczególnie doświadczonych przez życie osób. Inspiracją do pracy nad swoim trudnym charakterem jest dla Danusi również pani Rudzka, od jej krewnego mała kuracjuszka dowiaduje się bowiem, że właścicielka „Pisanki” straciła przed laty męża i dziecko. Znajomość z osobami, które tak wiele przeszły, a mimo to potrafią wykrzesać z siebie sporo życzliwości, skłania Danusię do zmiany swojego postępowania. Odtąd bardzo szanuje zarówno Elzę, jak i panią Adę, chłonąc ich rozmaite umiejętności i pozytywne nastawienie do życia. W finale powieści ze skwaszonej, lubiącej samotność dziewczynki Danusia przemienia się w wesołą, wiecznie roześmianą, ruchliwą i towarzyską osóbkę.