Biały Kieł - streszczenie

Bill i Henry transportują trumnę z tajemniczym nieboszczykiem przez zaśnieżone góry. Wyposażony w szóstkę psów zaprzęg początkowo posuwa się naprzód dosyć sprawnie, natrafia jednak na stado skrajnie wygłodniałych wilków, które podąża za nimi krok w krok co noc porywając kolejnego psa z zaprzęgu. Strategia działania stada pozostaje zawsze taka sama – w okolicach obozu pojawia się ruda wilczyca, która zwabia psa prosto w paszcze wygłodniałych towarzyszy. Pragnąc uratować zaprzęg Bill wybiega pewnego dnia wśród wilki ze strzelbą, ponosi jednak klęskę, Henry podróżuje więc dalej jedynie w asyście dwóch czworonogów. Gdy mężczyzna jest już skrajnie wyczerpany, ich obóz pada ofiarą zuchwałego stada. Henry zasypia w przekonaniu, iż zostanie pożarty, okazuje się jednak, że wilki zniknęły, a z naprzeciwka nadeszła odsiecz.

Stado wilków ucieka wtedy dalej, a w czasie poszukiwania pożywienia do wilczycy dołącza się doświadczony, jednooki wilk, któremu wkrótce rodzi pięcioro szczeniąt. Tylko jedno z nich jest podobne do ojca – szary, ciekawy świta wilczek, tym tylko różniący się od starego, że ma dwoje oczu. Niedługo później Jednooki pada ofiarą samicy rysia, szczenięta pozostają więc same z matką. Pewnego dnia, pod jej nieobecność, Szary postanawia wyjść z groty i poznać odrobinę zewnętrznego świata, spotyka jednak kunę, przed którą wilczyca ratuje go w ostatniej chwili. Później wilczek wychodzi na polowania pod opieką matki, stopniowo ucząc się prawa lasu – prawa pożerania i bycia pożeranym przez inne zwierzęta.

W trakcie jednej z wypraw Szary trafia na zupełnie nowe dziwo – osadę Indian, którzy okazują się dawnymi panami matki wilczycy. Rozpoznając zwierzę mężczyzna zwany Szarym Bobrem mówi do niej „Kiche” i przywiązuje razem z Szarym do drewnianego drążka. Oba wilki oswajają się, a szczenię z upodobaniem poznaje życie obozu. Wreszcie Kiche zostaje sprzedana przez Szarego Bobra dla pokrycia jego długów, jej syn pozostaje więc sam w obliczu okrucieństwa nowego pana i innego szczeniaka, Lip-Lipa, który nieustannie go prześladuje. Biały Kieł podejmuje wtedy próbę powrotu na łono natury, czas spędzony w niewoli stępił jednak na tyle umiejętność radzenia sobie w lesie, że wilczek postanawia powrócić do osady. Po raz drugi w stronę puszczy popycha wilczka wielki głód, wiosną jednak, gdy mieszkańcom osady znów zaczyna wieść się dobrze, Biały Kieł powraca do swojego pana.

Wraz z ociepleniem w Forcie Yukonu pojawiają się też coraz to nowi biali ludzie, których Biały Kieł uznaje za jeszcze potężniejszych niż Indianie. Szary Bóbr sprzedaje im rozmaite wyroby za bajońskie kwoty, toteż pojawia się w miasteczku dosyć często, wilk w tym czasie zabawia się zaś prześladowaniem słabych i pozbawionych instynktu samozachowawczego psów białych ludzi. Kres beztroskim wczasom przynosi pojawienie się wyjątkowo brzydkiego człowieka przezywanego złośliwie „Pięknym Smithem”, który najpierw rozpija Szarego Bobra, a później zakupuje młodego wilka za odpowiednią ilość butelek wódki. Nowy pan wykorzystuje Białego Kła do brutalnych psich walk, z premedytacją pobudzając w nim nienawiść i agresję. Interes idzie doskonale aż do starcia z ogromnym buldogiem Atletą, przy którym udomowiony wilk nie ma większych szans. Od śmierci w piekielnym starciu ratuje go pewien młodzieniec, Weedon Scott, który okazuje się jednym z ekspertów kopalnianych. Odkupuje on na wpół żywego psa od Pięknego Smitha i zabiera do siebie.

Nowy pan pragnie zjednać sobie przychylność Białego Kła nie biciem czy wydzielaniem pożywienia, ale szczerym szacunkiem i czułością. Oswajanie wilka trwa kilka miesięcy, a kiedy Scott wyjeżdża do Circle City, poganiacz Matt, pomagający pracodawcy w owej trudnej misji, oznajmia mu, iż pies najwyraźniej tęskni za nim. W kilka miesięcy później Scott podejmuje decyzję o powrocie do Kalifornii, nie mając pierwotnie zamiaru zabierać ze sobą wilka, Biały Kieł pokonuje jednak wszystkie postawione przed nim przeszkody i – nie wiedzieć jak – dostaje się na statek. Zamieszkuje razem z panem w domu jego ojca zwanym Sierra Vista. Na Weedona, oprócz rodziców, czekają tutaj żona, dwójka dzieci, brat i siostra oraz suczka Collie. Zrozumienie zasad panujących w owym ogromnym, pełnym ludzi i innych zwierząt, domostwie zajmuje wilkowi sporo czasu, ostatecznie jednak Biały Kieł zdobywa dozgonną wdzięczność całej rodziny po tym, jak narażając własne życie atakuje przestępcę Jima Halla skazanego przez sędziego Scotta na dożywotnie więzienie. Rzezimieszkowi udało się uciec z zakładu i dotrzeć do Sierra Vista w poszukiwaniu zemsty, która nieoczekiwanie skupia się na udomowionym wilku – przed swoją śmiercią w jego paszczy Hall zadaje mu ciężkie ciosy. Rekonwalescencja psa trwa kilka tygodni, a gdy po ściągnięciu ostatnich opatrunków Biały Kieł wychodzi wreszcie na pierwszą przechadzkę po podwórzu, znajduje tutaj dwanaścioro szczeniąt, jakie w międzyczasie powiła mu Collie.