Pomarańczowa alternatywa jest przykładem kultury alternatywnej, jaka zrodziła się na gruncie polskim w opozycji wobec systemu polityczno-ekonomiczno-kulturowego panującego w Polskiej Rzeczpospolitej Ludowej lat 80. Grupa nie wysuwała żadnych żądań ideologicznych, a jej działania opierały się przede wszystkim na pokazaniu absurdalności systemu, które miało wywołać trzeźwą refleksję obywateli.
Główne miejsca działania Pomarańczowe Alternatywy to Wrocław, Warszawa (liderzy: Wojciech Sobolewski, Rafał Szymczak, Krzysztof Płaska), Łódź (liderzy: Krzysztof Skiba, Jacek Jędrzejczak), Lublin (liderzy: Jacek Piasecki i Tomasz Kalinowski). W każdym mieście prowadzone były zróżnicowane akcje koordynowane przez różne grupy, przede wszystkim studentów.
Pomarańczowa Alternatywa – historia
Powstanie ruchu Pomarańczowej Alternatywy należy powiązać z działaniami opozycji funkcjonującej na terenie Wrocławia (szczególnie grup studenckich). Początkowo nazwę Pomarańczowa Alternatywa nosiło pismo wydawane przez studentów w drugiej połowie 1981 r. Następnie nazwa przeniosła się na grupę , której liderem został Waldemar Fydrych o pseudonimie Major.
Działalność Pomarańczowej Alternatywy rozpoczęła się od malowania krasnoludków (sama idea krasnoludków została zaczerpnięta z tzw. Partii Krasnoludków, anarchistycznego ugrupowania działającego na ternie Holandii) na ścianach budynków w różnych polskich miastach, które następnie stały się znakiem rozpoznawczym grupy. Symbol krasnoludka został wykorzystany podczas bardzo słynnego happeningu, który odbył się we Wrocławiu w dniu 1 czerwca 1988 r. Wówczas ogromna liczba wrocławian (kilkanaście tysięcy osób) wyszła na ulicę w krasnoludkowych strojach (przede wszystkim czapki).
Pomarańczowa Alternatywa - działanie
Rozwój działalności grupy nastąpił w drugiej połowie lat 80., ponieważ stanowiła ona nie alternatywę dla szarości dnia codziennego, ale także dla sztywnych działań opozycyjnej Solidarności. Do przykładów akcji Pomarańczowej Alternatywy należą m.in.:
- rozdawanie papieru toaletowego w 1987 r. w trakcie Festiwalu Teatru Otwartego we Wrocławiu,
- Dzień Pokoju i Dzień Milicjanta (1987 r.) – rozdawanie kwiatów funkcjonariuszom milicji,
- warszawski mecz piłkarski w listopadzie 1987 r. między drużynami FC Dobrobyt i KS Nędza,
sadzenie cebuli na skwerach miast pod hasłem „Idzie postęp” (marzec 1989 r.).
Po roku 1990 Pomarańczowa Alternatywa mocno ograniczyła swoją działalność, przypominając o sobie jedynie okazjonalnie – w momencie ważnych wydarzeń, takich jak wybory, czy ważne wydarzenia polityczne na świecie (np. w 2004 Pomarańczowa Alternatywa nawiązywała do ukraińskiej Pomarańczowej Rewolucji).