Prawo międzynarodowe publiczne
Prawo międzynarodowe publiczne – to zespół norm, które regulują stosunki pomiędzy danymi państwami, organizacjami międzynarodowymi oraz pomiędzy państwami a innymi podmiotami prawnymi (ogólnie rzecz ujmując stosunki zachodzące w społeczności międzynarodowej).
W jego skład wchodzi prawo konsularne, obywatelskie, dyplomatyczne, traktatów, organizacji międzynarodowych oraz kosmiczne. Jednym z ważniejszych dokumentów publicznego prawa międzynarodowego jest Karta Narodów Zjednoczonych. Podstawowymi źródłami zaś są umowy i zwyczaje międzynarodowe, wiążące uchwały organizacji międzynarodowych oraz orzecznictwo sądów międzynarodowych. W przypadku naruszenia norm można zastosować sankcje międzynarodowe o charakterze ekonomicznym, politycznym lub dyplomatycznym.
Innymi cechami prawa międzynarodowego publicznego brak nadrzędnego ustawodawcy, bowiem to podmioty prawa międzynarodowego tworzą normy prawne. Ponadto nie istnieje zorganizowany aparat przymusu oraz obowiązkowe sądownictwo międzynarodowe.
Prawo międzynarodowe prywatne
Prawo międzynarodowe prywatne – jest to zbiór norm, które ustalają stosunki pomiędzy podmiotem krajowym a cudzoziemcami.
Prawo międzynarodowe prywatne wywiera wpływ na prawo wewnętrzne danego kraju, ponadto przepisy są przepisami bezwzględnie wiążącym.
W Polsce źródłami podstawowymi prawa międzynarodowego są umowy międzynarodowe oraz Konstytucja RP (art. 37,52,79), ustawy m.in. ustawa "Prawo prywatne międzynarodowe", ustawa o obywatelstwie polskim, ustawa o cudzoziemcach, oraz prawo wspólnotowe i zwyczajowe.