Energia potencjalna układu ciał zależy od dwóch czynników tj. od mas oddziałujących grawitacyjnie obiektów i ich wzajemnego położenia. W polu centralnym energia potencjalna wyraża się następującym wzorem:
\(E _{p} =-G \frac{m _{1}m _{2} }{R} \)
gdzie: G – stała grawitacji, m1 i m2 – masy ciał, R – odległość pomiędzy środkami ciał.
Z powyższego równania wynika, że w polu centralnym energia potencjalna przyjmuje tylko wartości ujemne. Dzieje się tak dlatego, że wzrost odległości musi powodować wzrost wartości energii potencjalnej, jednak przy odległości nieskończenie dużej oddziaływanie grawitacyjne jest równe zero, więc energia potencjalna też musi być równa zero. Aby te warunki mogły być spełnione wartość energii musi wzrastać od liczby ujemnej.
Rys.1. Zależność energii potencjalnej od odległości.
Jednostką energii w układzie SI jest dżul, który jest równy:
\([1J=1kg \frac{m ^{2} }{s ^{2} } ]\)