Władza w miastach lokowanych na prawie niemieckim

Mieszkańców miast lokowanych na prawie niemieckim obowiązywało prawo miejskie. Władzę sądowniczą w mieście sprawował sąd miejski – ława miejska – na której czele stał wójt reprezentujący właściciela miasta. W skład ławy miejskiej wchodzili ławnicy.  Urząd wójta najczęściej był przyznawany zasadźcy. Stanowisko to było bardzo atrakcyjne. Sprawująca je osoba otrzymywała zwykle na własność około 1/6 miejskich gruntów. Miała także zastrzeżone prawo do budowy młynów oraz zakładania części kramów na rynku miejskim. Zdarzało się, że osoba, która była zasadźcą kilku miast lub wsi, sprzedawała następnie urząd sołtysa lub wójta. Obowiązki wójta polegały na pośredniczeniu pomiędzy właścicielem miasta a jego mieszkańcami. Oprócz ław miejskich, powoływano rady miejskie, które reprezentowały mieszkańców miasta. Z czasem zakres władzy wójtów malał, a wzrastały kompetencje rad miejskich.