Wolnizna

Wolnizna to przywilej nadawany miejscowości tuż po jej założeniu. W czasie obowiązywania wolnizny mieszkańcy byli zwolnieni z opłat i innego rodzaju świadczeń na rzecz właściciela gruntu. Okres ten często był poświęcany na karczowanie (wycinkę) lasów, osuszanie terenów podmokłych w celu przygotowania ziemi pod uprawę. Najczęściej wolnizna trwała od kilku do kilkunastu lat. W przypadku tzw. lokacji na surowym korzeniu, czyli zakładania miast lub wsi w miejscu wcześniej niezamieszkanym, okres wolnizny mógł przekraczać dwadzieścia lat. W języku staropolskim funkcjonowało również określenie „lgota” („ulga”), które oznaczało to samo, co „wolnizna”.