Organizacja Kościoła w Polsce po zjeździe gnieźnieńskim

Od 968 do 1000 roku w Polsce istniało jedno biskupstwo, w Poznaniu, założone niedługo po chrzcie Mieszka I. Było to biskupstwo misyjne, które podlegało bezpośrednio papieżowi. Na jego czele początkowo stał biskup Jordan, a następnie biskup Unger. Podczas zjazdu gnieźnieńskiego w 1000 roku cesarz Otton III utworzył arcybiskupstwo w Gnieźnie. Dzięki temu Kościół w Polsce uniezależnił się od niemieckiego arcybiskupstwa w Magdeburgu. Pierwszy arcybiskupem gnieźnieńskim został Radzim Gaudenty - przyrodni brat św. Wojciecha. Powołano również trzy biskupstwa - w Krakowie, Wrocławiu i Kołobrzegu - podporządkowane arcybiskupstwu w Gnieźnie. Biskupstwo poznańskie zostało włączone do metropolii gnieźnieńskiej dopiero po śmierci biskupa Ungera (1012) lub za panowania Bolesława II Szczodrego. Z uwagi na to, że na zjeździe gnieźnieńskim zostały podjęte decyzje w istotnych sprawach kościelnych, wydarzenie to jest niekiedy nazywane synodem gnieźnieńskim.