Kalwinizm

Kalwinizm to doktryna religijna sformułowana przez Jana Kalwina (1509-1564) – francuskiego teologa i reformatora religijnego. Kalwinizm, obok luteranizmu, jest głównym nurtem protestantyzmu. Kalwin w najpełniejszy sposób wyłożył swą naukę w dziele zatytułowanym Institutio Christianae religionis. W centrum doktryny Kalwina znajduje się nauka o predestynacji, czyli przeznaczeniu. Według niej dostąpienie zbawienia jest niezależne od czynów człowieka – przeznaczeniem jednych jest zbawienie, a innych – potępienie. Sens tego poglądu celnie oddają następujące słowa Kalwina: „Ludzie zostają potępieni nie dlatego, że grzeszą, ale grzeszą dlatego, że Bóg ich potępił”. Kalwinizm nie uznawał większości sakramentów (z wyjątkiem Eucharystii pod dwiema postaciami i chrztu). Odrzucał pielgrzymki, procesje, kult obrazów i osób świętych, istnienie zakonów, a także celibat osób duchownych. Nakazywał prowadzenie życia według surowych reguł moralnych. Wyłączną podstawą wiary było Pismo Święte.