Piramida płci i wieku w Polsce

Na rycinie kształtują się wyraźne dwa wyże demograficzne (o największym nasileniu w przedziałach grup wiekowych 35-39 lat i 60-64 lata) oraz dwa niże demograficzne (o największym nasileniu w przedziałach grup wiekowych 50-54 lata i 15-19 lat).

Taka struktura pod względem grup wiekowych jest pokłosiem procesów demograficznych kształtujących się od czasów zakończenia II Wojny Światowej. Po wojnie wraz z odbudową infrastrukturalno-gospodarczą następowała także odbudowa demograficzna w Polsce. Najbardziej intensywny przyrost liczby urodzeń w czasach powojennych w Polsce wystąpił właśnie w latach 50. XX wieku (tzw. wyż kompensacyjny) - a zwłaszcza w połowie tej dekady (i jest to grupa wiekowa 60-64 lata według stanu na rok 2018, który przedstawia piramida). Był to okres, w którym na świat przychodziło ponad dwukrotnie więcej dzieci, niż w obecnych latach - i oznaczało to bardzo intensywny przyrost w dość krótkim czasie. Następnie w latach 60. XX wieku nastąpił wyraźny niż demograficzny wskutek zrealizowania zamierzeń prokreacyjnych ówcześnie młodych osób, podczas gdy osoby urodzone podczas wyżu dopiero dorastały (stąd najgłębszy niż w grupie wiekowej 50-54 lat, według stanu na rok 2018, który przedstawia piramida). Od początku lat 70. nastąpiło bardzo rozciągnięte w czasie kształtowanie się następnego wyżu demograficznego, którego szczyt przypadł na rok 1983 (i jest to grupa wiekowa 35-39 lat według stanu na rok 2018, który przedstawia piramida) - w wyniku wejścia w wiek prokreacyjny bardzo licznej grupy osób, urodzonych w latach 50 (tzw. echo wyżu lat 50.). XX wieku. Następnie, po roku 1983 rozpoczął się bardzo długi okres spadku liczby urodzeń, którego kres nastąpił dopiero w roku 2003 (i jest to grupa wiekowa 15-19 lat według stanu na rok 2018, który przedstawia piramida). W ciągu następnych kilku lat (do roku ok. 2010) liczba urodzeń zaczęła wzrastać i była ona związana z rodzicielstwem osób z wyżu lat 70/80.