Adopcja herbowa

Adopcja herbowa to przyjęcie do rodu herbowego ludzi niebędących szlachcicami. Uzyskiwali oni w ten sposób nobilitację, czyli stawali się członkami stanu szlacheckiego. Herb rodowy był symbolem przynależności do szlachty. Osoby legitymujące się tym samym herbem tworzyły wspólnotę nazywaną rodem herbowym. Wspólnota ta nie musiała być zupełnie zbieżna z rodem genealogicznym, opartym na relacjach pokrewieństwa. Pierwszy przypadek adopcji herbowej miał miejsce podczas zawarcia unii horodelskiej w 1413 roku. 47 rodów litewskich otrzymało wówczas prawo do posługiwania się herbami rycerstwa polskiego. W 1616 roku adopcja herbowa została zakazana.