Maoizm to jeden z nurtów komunizmu, któremu początki dał Mao Tse-tung. Jest on formą zaadaptowania ideologii marksizmu-leninizmu do warunków panujących w Chinach. Maoizm uwzględnia specyfikę chińskich stosunków społeczno-politycznych i tradycji. Maoizm w komunistycznych Chinach stanowił oficjalną państwową ideologię, od lat 60. aż do 1976 roku, kiedy zmarł jego twórca i realizator.

Mao Tse-tung dostosowując tę ideologię do warunków chińskich przeobraził część jej postulatów i tak zmodyfikowano między innymi kwestię objęcia władzy przez partię komunistyczną, w maoizmie warstwą, na której zbudować miano fundamenty rewolucji było chłopstwo. Partia komunistyczna w założeniach maoizmu nie była wysuwana na plan pierwszy.

Maoizm opierał się na następujących tezach:
- w świecie trwa stan permanentnej walki między stronami będącymi przeciwieństwami, zaś stan równowagi może być tylko krótkotrwałym okresem przejściowym; maoiści mają za zadanie przyspieszanie rewolucji bez względu na warunki geopolityczne , ekonomiczne czy społeczne;
- idea wojny ludowej biednego Południa („światowej wsi”) z bogatą Północą („światowym miastem”);
- potrzebna jest legitymizacja przemocy jako najlepszego środka dzi