 |
| Rembrandt, Powrót syna marnotrawnego |
Opis i analiza
Obraz „Powrót syna marnotrawnego” powstał w drugiej połowie XVII w. Rembrandt van Rijn namalował scenę z biblijnej przypowieści, kiedy to młody mężczyzna po roztrwonieniu rodzinnego majątku wraca skruszony do swojego ojca. Obraz przedstawia epizod, w którym uczestniczy kilka osób.
Centralnymi postaciami, wydobytymi z tła za pomocą techniki światłocienia, są ojciec i syn. Sylwetka starszego mężczyzny została umieszczona twarzą do odbiorcy, natomiast młodzieniec jest odwrócony tyłem. Twarz ojca wyraża bezgraniczną miłość i przebaczenie. Pochyla się on nad klęczącym mężczyzną i przytula oblicze do jego głowy. Ojciec opiera ręce na ramionach młodego człowieka. Obie dłonie wyraźnie się różnią: jedna jest ręką starszego, spracowanego człowieka, druga natomiast przypomina delikatną rękę kobiecą lub dłoń osoby, która nie zajmuje się pracą fizyczną.
Syn marnotrawny z kolei znajduje się w pozycji wyrażającej szczerą skruchę. Jest on ubrany w nędzne, potargane łachmany. Na jednej stopie ma rozpadające się obuwie, natomiast druga jest naga i poraniona. Z prawej strony znajdują się trzy inne postaci: dwóch mężczyzn, którzy mają na sobie bogate stroje i kobieta stojąca w drzwiach.