Paul Ricoeur

Paul Ricoeur urodził się w 1913 roku w Valence we Francji w rodzinie protestanckiej. Jego ojciec zginął podczas I wojny światowej, kiedy przyszły filozof miał dwa lata. Ricoeur był wychowywany przez dziadków i ciotkę. Częste dyskusje nad Biblią w protestanckim domu rodzinnym wpłynęły na zainteresowanie Ricoeura hermeneutyką teologiczną.

W 1933 roku myśliciel ukończył Uniwersytet Reński, a następnie studiował filozofię na Sorbonie. Jego karierę naukową przerwała II wojna światowa, podczas której został wcielony do wojska, a następnie dostał się do niemieckiej niewoli. W tym czasie zapoznał się z filozofią Karla Jaspersa, która wywarła na nim ogromne wrażenie. Po wojnie Ricoeur pracował jako wykładowca na Uniwersytecie w Strasbourg. Była to jedyna francuska uczelnia posiadająca wydział teologii protestanckiej.

Po opublikowaniu książki doktorskiej na temat fenomenologii Husserla zyskał rozgłos w środowisku filozofów. W 1956 roku otrzymał posadę na Sorbonie. W tym czasie opublikował trzy kolejne ważne dzieła: „Filozofia osoby”, „Symbolika zła”, „O interpretacji. Esej o Freudzie”. Jego asystentem był Jacques Derrida. W latach 1965-1970 Ricoeur był rektorem Uniwersytetu w Nanterre pod Paryżem,