„Król Edyp” zbudowany jest zgodnie z zasadami konstrukcji tragedii greckiej. Najpierw był prolog, czyli wprowadzenie. W tej części widz zapoznawał się z bohaterami i tematem sztuki. Chór śpiewał parodos, czyli pieśń wejściową. Także każdy epejsodion (rozwinięcie akcji) kończył się stasimonem (pieśnią chóru), całość natomiast zamykał tzw. exodos.

W Tebach od jakiegoś czasu dzieje się źle. Lud, ufający w dobroć i siłę swojego władcy, Edypa, prosi go o pomoc. Wszyscy pamiętają, że Edyp rozwiązał kiedyś zagadkę Sfinksa i tym samym wyzwolił miasto od nieszczęść. Mają nadzieję, że tym razem stanie się podobnie. Kapłan wyjaśnia to wszystko królowi, kiedy ten pyta go o powód przybycia ludzi pod pałac.

Z Delf, gdzie znajduje się wyrocznia Apollina ma niebawem dotrzeć do Teb Kreon. Edyp wierzy, że przywiezie on rozwiązanie, które pomoże miastu i jego mieszkańcom. Kreon jednak informuje, że w Tebach, na wolności żyje morderca. Kreonowi od razu przypomina się historia króla Lajosa, który kiedyś w tajemniczy sposób został zabity. Edyp pragnie teraz rozwiązać zagadkę tej śmierci i znaleźć mordercę.

Następuje pieśń chóru. O pomoc proszeni są bogowie – Apollo, Atena i Artemida. Poznajemy klęski, których