Po bitwie pod Salaminą w roku 480 p.n.e., a następnie już rok później pod Platejami siły Perskie zgromadzone w Grecji właściwej zostały całkowicie pokonane. W skutek zwycięstwa Grecji w przeciągu następnych lat, Persja straciła na rzecz Związku Morskiego (sojusz Aten oraz polis wyzwolonych spod władzy Perskiej) swoje tereny w Europie, większość miast greckich w Azji Mniejszej oraz Wyspy Egejskie. Zakończenie wojen z Persja rozpoczęło w Grecji kształtowanie się nowej sytuacji politycznej, której cechą charakterystyczną było wysunięcie się Aten jako nowej siły oraz konkurenta Sparty.

Po raz pierwszy w historii Starożytnej Grecji jej obywatele znaleźli się w sytuacji która mogła by ich zmobilizować do stworzenia jednego organizmu państwowego – państwa greckiego. Według niektórych badaczy w Sparcie istniała pewna grupa osób która chcąc wykorzystać zaistniałą sytuacje – zniszczenie niektórych polis (np. Aten) bądź też skompromitowanie się innych poprzez współprace z Persami (np. Teby) ugruntować pozycje Sparty. Jednak pomysł ten spotkał się z oporem eforów, którzy widzieli w nim negatywne skutki jaki mógł by przynieść wobec wewnętrznej sytuacji Sparty.

W międzyczasie w Atenach planowano