Wraz ze śmiercią króla Filipa IV Pięknego, a następnie krótkim panowaniu jego potomków w roku 1328, zakończyło się panowanie dynastii Kapetyngów. Władzę we Francji przejęła wówczas młodsza część rodu – Walezjusze. W tym samym czasie o tron i wpływy we Francji upomniał się król Anglii – Edward III. Był on bowiem synem córki Filipa i na tej podstawie zgłaszał swoje pretensje do władzy królewskiej. Konflikt dynastyczny – w późniejszym okresie, stał się jedną z przyczyn wybuchu wojny Francji z Anglią, trwającej w latach 1337 – 1453 – Wojna Stuletnia.

Kolejną przyczyną wybuchu długotrwałego konfliktu, stała się walka o dochody z handlu wełną angielską oraz suknami produkowanym we Flandrii (kraina położona na obszarze dzisiejszej Belgii, Francji i Holandii). Król Anglii zakazał wywozu wełny do poszczególnych miast flandryjskich, co w efekcie spowodowało straty dla tamtejszego sukiennictwa. Dążąc do wycofania skrajnie niekorzystnego zakazu, Flandria zawarła układ z Anglią. Taka sytuacja zagroziła interesom francuskim.

Pomimo, że wojna wybuchła już w roku 1337, to działania zbrojne ograniczały się do zmagań floty obydwu państw. Dopiero w roku 1346 Anglicy wyprawili się zbrojnie do Francji.