czy rytuałów związanych z ogniskiem domowym. Ceremoniał ofiary wedyjskiej był rozbudowany i polegał na odtworzeniu aktu stworzenia świata, a także czynności podtrzymujących istnienie wszechświata.
Starożytne Indie - Braminizm
Z wedyzmu wykształcił się braminizm. Wyznawano go pomiędzy X, a VI wiekiem p.n.e., a nazwa pochodziła od najwyższej kasty społeczeństwa indyjskiego – braminów. Braminizm był niejako stadium przejściowym pomiędzy wedyzmem, a hinduizmem. Wyróżniała go znaczna rytualizacja życia religijnego – symbolika związana z ołtarzem oraz ofiarą. W braminizmie również wierzono, że dusza jest nieśmiertelna, a jej najważniejszym celem po śmierci jest – poprzez kolejne wcielenia, zmierzanie ku Brahmie – najwyższemu bóstwu w braminizmie. Charakter kolejnych wcieleń człowieka miał zależeć od karmana – postępowanie człowieka za życia. Dusza miała wędrować do momentu gdy osiągnie ukojenie - moksza.
Starożytne Indie - Hinduizm
Braminizm, ze względu na swój mocno zaznaczony hierarchiczny charakter, stawał się coraz mniej zrozumiały i użyteczny dla ogółu. Miedzy innymi dlatego w starożytnych Indiach, ukształtował się w IV w p.n.e. Hinduizm. Hindusi nazywają swoją religie dha
