Po klęsce I wojny światowej sytuacja wewnętrzna Niemiec stała się niezwykle skomplikowana i trudna. Załamanie się monarchii i panujący po wojnie kryzys ekonomiczny spowodował znaczne obniżenie poziomu życia, jak również poczucia bezpieczeństwa obywateli, którzy często nie potrafili odnaleźć się w nowej rzeczywistości. Coraz bardziej odczuwalny stawał się problem weteranów z wojny, którzy często nie mieli środków do życia, ani realnych szans na zatrudnienie.  Stąd też rosnąca popularność różnorakich radykalnych ruchów społecznych i ideologii. Jedną z takich grup, coraz bardziej rosnącą w siłę, byli zwolennicy Adolfa Hitlera i jego partii, NSDAP, propagującej skrajny nacjonalizm.

W roku 1923 sytuacja w jednym z  niemieckich landów, Bawarii, stawała się coraz bardziej skomplikowana. Istniały realne podstawy do tego, by sądzić, że ówczesny rząd bawarski jest słaby, pojawiały się nawet poszlaki wskazujące na to, że może chcieć się oderwać od Rzeszy. W otoczeniu Hitlera pojawiła się opinia, że  w tym właśnie momencie można pokusić się o przechwycenie władzy siłą i zaprowadzenie nowego porządku. NSDAP mogło już wtedy liczyć na własne bojówki (SA),  liczące kilkuset osób. Wierzono w możliwość