Zamach majowy i przejęcie władzy przez sanację w roku 1926 jest jednym z najbardziej kontrowersyjnych wydarzeń w życiorysie Józefa Piłsudskiego. Przez zwolenników tej osoby wydarzenie to do dzisiaj jest przedstawiane jako „smutna konieczność”, przez przeciwników za skazę na honorze i bezprawną uzurpację. Obiektywna ocena owych wydarzeń jest jednak bardzo trudna, zwłaszcza ze względu na wiedzę na temat jego skutków, jaką posiadamy my, ale nie posiadali jej ówcześni.

Prawdą jest to, że system parlamentarny w Polsce przeżywał w okresie zamachu majowego kryzys. Żaden z rządów powstałych po roku 1919 nie był w stanie stabilnie sprawować władzy przez okres dłuższy niż kilkanaście miesięcy. Szybkie zmiany w rządzie, tworzenie się i rozpad koalicji, jak również (z chlubnymi wyjątkami) generalny brak ważnych reform znacznie zniechęcał opinię publiczną do formy rządów demokratycznych. Oliwy do ognia dolało oczywiście morderstwo Gabriela Narutowicza, pierwszego prezydenta (1922). II Rzeczpospolitej groziła w tym momencie całkowita destabilizacja rządów.

Z drugiej strony jednak Piłsudski wyprowadzając wojsko na ulice musiał być świadomy tego, że wystawia przeciwko sobie Polaków i zmusza ich do wzajemnego