Konstantyn Wielki - Pochodzenie

Konstantyn Wielki urodził się 27 lutego ok. 280 roku n.e. w rzymskiej prowincji Moesia Superior w mieście Naissus (miasto dzisiejszej Serbia, nosi nazwę Niš). Był synem panującego cesarza Konstancjusza I Chlorusa - współrządcy Maksymiana w zachodniej części imperium i jego żony Heleny (znanej powszechnie jako święta Helena). Ówcześnie nazywano go: Konstantyn I (wśród zachodnich chrześcijan), Konstantyn Wielki albo Konstantyn Święty (wśród wschodnich-ortodoksyjnych chrześcijan). Był wielkim reformatorem, jedocześnie cesarz, który przyjął chrzest.

Konstantyn Wielki - Lata panowania

Po abdykacji cesarza w 305 r. ojciec Konstantyna – Konstancjusz I Chlorus został władcą zachodniej połowy cesarstwa rzymskiego. Jednak po roku zmarł, wojsko obwołało cesarzem Konstantyna.

Konstantym Wielki nad Renem pobił Germanów i zabezpieczył granice państwa. Część wodzów nie chciała pogodzić się z wyborem Konstantyna na cesarza, było to powodem wojen domowych. W 312 roku Konstantym ostatecznie pokonał Maksymina i Maksencjusza – rywale do tronu. Jak głosi legenda, Konstantyn przed bitwom z Maksencjuszem zobaczył na niebie krzyż z napisem „In ho signo vinces”, co oznacza