Jan Henryk Dąbrowski urodził się 2.08.1755 roku w Pierzchowie nad Rabą. Pochodził z rodziny szlacheckiej, o korzeniach częściowo inflanckich. Nie studiował na żadnej z ważniejszych uczelni, za to bardzo wcześnie, w roku 1766 wyjechał z kraju. W 1771 zaciągnął się do armii saskiej, w której służył 20 lat. Z powodu długiego pobytu poza ojczyzną przez całe życie mówił z wyraźnym niemieckim akcentem.

Do Rzeczpospolitej powrócił dosyć późno, bowiem dopiero w roku 1792. W czasie wojny rosyjsko – polskiej był słabo zorientowany w stosunkach panujących w kraju, stąd nie miał oporów przed złożeniem przysięgi na wierność konfederacji targowickiej. Początkowo traktowany nieufnie nie uczestniczył w przygotowaniach do powstania kościuszkowskiego, jednak po jego wybuchu przyłączył się do sił insurekcyjnych. W czasie powstania bronił Warszawy przed Prusakami, później zaś został wysłany do Wielkopolski, w celu wywołania tam entuzjazmu dla powstania. Rozbity i wzięty do niewoli, zwolniono go z niewoli rosyjskiej dopiero po podpisaniu przyrzeczenia, że nie będzie stawał zbrojnie przeciw Rosji. Po upadku Rzeczpospolitej udał się na emigrację do Paryża, gdzie nawiązał kontakt ze znajdującymi się tam już