Impas I wojny światowej nie dotyczył jedynie działań lądowych, również bowiem na morzu doszło bowiem szybko do wykształcenia się patowej sytuacji. Brytyjska Royal Navy była w tym okresie najpotężniejszą flotą świata, wielokrotnie przewyższającą potencjalnych przeciwników zarówno ilością jednostek, jak i ich poziomem technologicznym. Była ona więc zdolna do zablokowania marynarki niemieckiej w jej własnych portach. Istotnie, blokada Niemiec powodowała ogromne straty dla ich gospodarki, jednocześnie zaś przewaga Brytyjczyków uniemożliwiała przeprowadzenie kontrakcji. Stąd też Niemcy przerzucili ciężar walki na okręty podwodne. Niemiecka flota nawodna jednak była zbyt silna, by Anglicy mogli zaryzykować wydanie jej walnej bitwy, obawiano się bowiem, że ewentualne straty mogą być niewspółmierne do korzyści. Z tego samego powodu również Niemcy nie kwapili się do prób przełamywania blokady. W rezultacie aż do roku 1916 obie flotylle stały po prostu naprzeciw siebie, czekając na ruch przeciwnika.

Ostatecznie to Niemcy postanowili przełamać impas i rozbić szkodzącą niemieckiej gospodarce blokadę portów. W tym celu sformowano silną grupę okrętów, złożoną z najlepszych dostępnych jednostek, która